Göbek Bağından Güven Bağına
Annemin kucağında mışıl mışıl uyumuşum. Uyandığımda karnım çok acıkmıştı ama hala daha annemden gelen bir yemek yoktu. Allah Allah annem beni unutmuş muydu? Yok, canım 9 ay unutmamıştı da şimdi mi unutacaktı derken doğduğum geldi aklıma. Doğduğum dünyada annem sevgi bağımızla hazır yemek yollamıyor muydu acaba?
Dur bir sevgi kanalını kontrol edeyim dedim ve elimi göbeğime götürdüm usulca. Bir de ne göreyim sevgi bağım kesilmişti ve sadece ucu bende kalmıştı. Ne oluyordu, kim kesmişti onu? Ne olacaktı şimdi, yoksa aç mı kalacaktım? Aç kalırsam ama yaşamazdım ki. Ne yapacağım ben? Şimdiden özlemiştim annemin sıcak, yumuşak, güvenli ve her şeyin hazır geldiği rahmini ve sevgi bağını. Geri dönme şansım yok muydu?
Bütün bunlar beni çok endişelendirmişti. Elimle sımsıkı tuttum bende kalan sevgi bağının parçasını ve ağlamaya başladım kesilen sevgi bağıma. Ağlıyordum hıçkırıklarla aç kalacağıma, ağlıyordum dünyada sevgi bağsız nasıl yaşayacağıma. Ağladığımı duymuş olacak ki annem sımsıkı sardı, öptü beni ve canım bebeğim ağlama dur ne istiyorsun bakayım dedi usulca. Anneciğim karnım acıktı çok dedim ona yüksek sesimle.
Ama annem hala yemek yollamıyor, popoma bakıyor beni öpüyordu. Benim ağlama sesimi duyan annem acıktığımı söylediğimi duymuyor muydu? Burası ne tuhaf bir yer demeye başladım kendi kendime. Baksana anneme bile anlatamıyorum kendimi derken annem yumuşak küçük uçlu bir şey uzattı ağzıma. Bu yumuşacık şeyde neydi derken mis gibi bir koku geldi burnuma ve aldım yumuşak uçlu şeyi ağzıma..Elimi emdiğim gibi emsem yemek gelir miydi acaba deyip başladım emmeye. Emdikçe ne tatlı ne tuzlu ama çok lezzetli bir içecek dolmaya başladı ağzıma. Bu ne lezzetli bir şeydi, kana kana içeyim dedim. Bir de başınızı okşayan anneniz varsa insanın içtikçe içesi geliyordu. Ama karnım iyice doymuştu ve emmeyi bıraktım.
Emmeyi bıraktım bırakmasına da karnım çok şişmişti..Nasıl inecekti bu karın? Tam bu sırada popomdan aniden bir sesle cıvık bir şeyler çıktı. Etrafta pis bir koku yayılmıştı.Ne oluyordu demem kalmadan annem popumu açtı ve popomdan çıkanları “Canım bebeğim kakasını da yaparmış” sesleri ile temizledi. Ohh, kokuda, karnımın şişliği de gitmişti. Demek ki dünyada yediklerimiz karnımızı şişiriyor ve şişliği yok etmek içinde “kaka” denen şeyi yapıyorduk. İlginç bir yer bu dünya hep bir şeyleri çabalıyoruz ve içimden derinden bir ah çekerek ne yapalım geldik bir kere, geri dönüşte yok öğreneceğiz buranın kurallarını dedim.
Birkaç gün geçtikten sonra karnım acıktığında anneme nasıl haber vereceğimi, karnım şiştiğinde nasıl indireceğimi iyice öğrenmiştim. Ayrıca her gün annem ve babamın ilgisiyle yeni şeyler de öğreniyordum. Özellikle annem bir dediğimi iki etmiyordu, oyun oynuyordu, beni okşuyordu, öpüyordu, sürekli güldürüyordu ve beni tehlikelere karşı koruyordu. Kısacası beni el üstünde tutuyordu. Onun yanında kendimi çok güvende hissediyordum. Hem onun sayesinde bir sürü insanla tanışıyor ve bir sürü şey öğreniyordum. Mesela benimle oyuncaklarını paylaşmak isteyen kuzenlerim varmış, bana hediyeler alan dedem ve ninem varmış, evimiz de bana ait bir oda ve beni eğlendirecek bir sürü oyuncağım varmış. Daha çok şey var ama burada saymakla bitmez.
Bütün bunlar olurken tabi arada sevgi bağımın ucunu da kontrol ediyordum. Çünkü o bana geldiğim yerden bir hatıraydı ve onun orada olması bana iyi geliyordu. Yine kontrol ettiğim bir gün pıt diye düştü yorganımın üzerine. Düştü, yoktu artık hatıra sevgi bağım. Olamaz olamaz diye ağlamaya başladım. Sesimi duyan annem hemen geldi yanıma, gördü sevgi bağımın düştüğünü ve yorganım üstünden aldı. Canım bebeğim büyümüşün ki artık göbek bağına ihtiyacın kalmamış dedi. Şaşırmıştım, annem sevgi bağıma göbek bağı demişti. Ama büyüdüğümü duymakta mutlu etmişti ..Demek ki sevgiyi, yemeği farklı yollarla aldığım için sevgi bağım göbek bağına dönüşüp düşmüştü. Dünya böyle bir yerdi herhalde ki her yeni şey eskiyi dönüştürüyor ve düşürüyordu.
Ben bunları düşünürken göbek bağımdan derin bir ses geldi: Elveda güzel bebek. Seni yeni bağlarlara bırakıyorum. Bundan sonra yaşamına yeni bir sürü bağ girecek bu bağlardan bazıları seni bırakacak bazıları bırakmayacak. Ama sakın unutma seni asla bırakmayacak bir bağ kendinsin. Kendi bağına güven ve sahip çık…
Neslihan Arıcı Özcan…..
